خبرگزاری آریا - موضع اروپا در مذاکرات هسته‌ای با ایران، به‌ویژه در زمینه ادعای وقت‌کشی ایران، نیازمند بررسی دقیق و انتقادی است.
سخنگوی وزارت امور خارجه ایران، اسماعیل بقایی، به‌طور واضح اعلام کرده که ایران با نیت جدی و هدف دستیابی به تفاهمی منصفانه وارد مذاکرات شده است و ادعای وقت‌کشی را رد کرده است. این موضع‌گیری، در کنار دعوت ایران از اروپا برای اتخاذ رویکردی سازنده، نشان‌دهنده تلاش ایران برای حفظ حقوق مشروع خود در چارچوب قوانین بین‌المللی است.
نقد موضع اروپا
1. ادعای وقت‌کشی ایران:
- اروپا با مطرح کردن این ادعا، به نظر می‌رسد که تلاش دارد فشار سیاسی بیشتری بر ایران وارد کند. این در حالی است که ایران بارها اعلام کرده است که به دنبال اتلاف وقت نیست و مذاکرات را با جدیت دنبال می‌کند. چنین ادعاهایی می‌تواند به‌عنوان ابزاری برای تخریب وجهه ایران در عرصه بین‌المللی تلقی شود و از سوی منابع وابسته به رژیم صهیونیستی و رسانه‌های همسو تقویت شود.
2. رویکرد غیرسازنده اروپا:
- اروپا به جای تمرکز بر دستیابی به توافقی پایدار، به نظر می‌رسد که بیشتر به دنبال امتیازگیری از ایران است. تهدید به فعال‌سازی مکانیسم ماشه و اعمال تحریم‌های گسترده، نشان‌دهنده سیاستی است که به جای تعامل، بر تقابل استوار است. این رویکرد نه تنها مذاکرات را پیچیده‌تر می‌کند، بلکه اعتماد متقابل را نیز کاهش می‌دهد.
3. تأثیرپذیری از سیاست‌های آمریکا:
- هم‌راستایی اروپا با سیاست‌های ایالات متحده، به‌ویژه در زمینه فشار بر ایران، نشان‌دهنده وابستگی اروپا به تصمیمات واشینگتن است. این وابستگی می‌تواند استقلال دیپلماتیک اروپا را زیر سؤال ببرد و نقش آن را به‌عنوان یک میانجی بی‌طرف در مذاکرات تضعیف کند.
پیشنهادهایی برای اروپا
- اتخاذ رویکرد سازنده: اروپا باید به جای تمرکز بر فشار و تهدید، به دنبال تعامل سازنده با ایران باشد. این تعامل می‌تواند شامل احترام به حقوق مشروع ایران در چارچوب برجام و تلاش برای کاهش تنش‌ها باشد.
- پرهیز از سیاست‌های تقابلی: سیاست‌های تقابلی مانند تهدید به فعال‌سازی مکانیسم ماشه، تنها به پیچیده‌تر شدن مذاکرات منجر می‌شود. اروپا باید از این ابزارها به‌عنوان آخرین گزینه استفاده کند و بر دیپلماسی تأکید کند.
- استقلال دیپلماتیک: اروپا باید نشان دهد که قادر است به‌طور مستقل تصمیم‌گیری کند و از تأثیرپذیری بیش از حد از سیاست‌های آمریکا اجتناب کند. این استقلال می‌تواند نقش اروپا را به‌عنوان یک میانجی معتبر تقویت کند.
در پایان؛موضع اروپا در مذاکرات با ایران، به‌ویژه در زمینه ادعای وقت‌کشی، نیازمند بازنگری جدی است. ایران با جدیت وارد مذاکرات شده و به دنبال دستیابی به تفاهمی منصفانه است. اروپا باید از سیاست‌های تقابلی و فشارهای غیرضروری اجتناب کند و به‌عنوان یک شریک سازنده در مذاکرات عمل کند. تنها از طریق تعامل سازنده و احترام متقابل می‌توان به توافقی پایدار دست یافت که منافع همه طرف‌ها را تأمین کند.