خبرگزاری آریا - یک شاهد رویترز گفت که هیئت‌هایی صبح جمعه برای مذاکرات مستقیم بین تهران و تروئیکای اروپایی شامل فرانسه، بریتانیا و آلمان وارد کنسولگری ایران در استانبول شدند.
به گزارش آریا به نقل از رویترز-دیپلمات‌های ارشد اتحادیه اروپا قرار است برای اولین بار پس از حملات آمریکا و اسرائیل به سایت‌های هسته‌ای ایران در ماه ژوئن، با تیم مذاکره‌کننده ایرانی مذاکره کنند.
هدف از این مذاکرات سنجش تمایل تهران برای دستیابی به راه حلی برای جلوگیری از تحریم‌ها است.
پیش از مذاکرات، عباس عراقچی، وزیر امور خارجه ایران، گفت که موضع تهران همچنان «محکم و قاطع» است.
عراقچی در یک کلیپ ویدیویی که توسط رسانه‌های دولتی پخش شد، گفت: «عملیات غنی‌سازی اورانیوم ما ادامه خواهد یافت و ما از این حق برای مردم ایران صرف نظر نخواهیم کرد.» وی افزود که مذاکرات روز جمعه «ادامه بحث‌های قبلی است و جهان باید درک کند که موضع ما روشن است و تغییر نکرده است.»
این جلسه در حالی برگزار می‌شود که طرفین در مورد شکست توافق، یکدیگر را متهم می‌کنند. تهران معتقد است که اروپایی‌ها از زمان خروج واشینگتن در سال 2018 به تعهدات خود عمل نکرده‌اند، در حالی که تروئیکا آن را به نقض تعهدات هسته‌ای و غنی‌سازی اورانیوم نزدیک به آستانه نظامی متهم می‌کند.
کاظم غریب‌آبادی، معاون حقوقی و بین‌المللی وزیر امور خارجه ایران، روز سه‌شنبه گفت که فعال کردن مکانیسم ماشه (که امکان اعمال مجدد تحریم‌های سازمان ملل علیه ایران را فراهم می‌کند) «کاملاً غیرقانونی» است و افزود که کشورهای اروپایی «هیچ توجیه قانونی برای انجام این کار ندارند»، زیرا به نظر او «آنها هفت سال پیش اجرای توافق هسته‌ای را به حالت تعلیق درآوردند و پس از خروج آمریکا از آن، تعهدات خود را متوقف کردند.»
غریب‌آبادی با تأکید بر اینکه کشورش موضع حقوقی خود را در رد این سازوکار بحث‌برانگیز در مذاکرات استانبول ارائه خواهد کرد، تأکید کرد که «کشورهای اروپایی حق ندارند در صورت عدم پایبندی ایران به توافق، آن را پاسخگو بدانند.»
با توجه به این چشم‌انداز پیچیده، به نظر می‌رسد نتیجه دور استانبول به این بستگی دارد که آیا طرفین در مهار تشدید متقابل و متوقف کردن فعال شدن مکانیسم ماشه، حتی به طور موقت، تا زمانی که موضع آمریکا در مورد مسئله هسته‌ای ایران با توجه به تحولات منطقه‌ای و جنگ پس از 13 ژوئن در ایران روشن‌تر شود، موفق خواهند شد یا خیر.
ناظران نگرانند که این دور از مذاکرات به یک مرحله تاکتیکی دیگر بدون نتایج قطعی تبدیل شود، مگر اینکه این تفاهمات به تعهدات سیاسی روشن از سوی هر دو طرف تبدیل شود.
با توجه به غیبت واشینگتن در این دور از مذاکرات، توانایی اروپایی‌ها برای تصمیم‌گیری‌های استراتژیک بدون هماهنگی آمریکا، به‌ویژه با توجه به فشار فزاینده اسرائیل و پویایی‌های پیچیده بین‌المللی، همچنان مورد تردید است.