خبرگزاری آریا -سیف الله صمدیان عکاس و فیلمساز مستند در کارگاه یک روزه ساخت مستند یک نفره در آبادان که همزمان با هجدهمین جشنواره مستند در آبادان برگزار شد گفت: انسان اولیه در آغاز با کلمه مواجه نبود، و اولین هنر او دیدن بود، هنر دیدنش که از در ابتدا نمیدانست این هنر را دارد.
به گزارش خبرگزاری آریا از آبادان؛وی با اشاره به اهمیت درک بصری ادامه داد: متاسفانه بسیاری از مردم نگاه می کنند و عده ی کمی می بینند، همانند شنیدن و گوش دادن.
صمدیان با اشاره به اهمیت عکس در جهان هنر گفت: مادر و پدر سینما عکاسی است و اولین حسرتی که انسان نخستین با جان خون لمس کرده است آن بود که هرآنچه که میبیند به اولین نفر انتقال دهد.
چرا که تعریف زمان و کلمه و امکان ارتباط برایش وجود نداشت و از طریق چشمهایش اولین ارتباطش که برقرار شده را که نمیتوانست توضیح دهد به همین دلیل تمام ناگفته هایش را در غارها به نقاشی تبدیل میکرد و حسرت انتقال و شعر کردن گفته هایش را با کشیدن نقوش ابراز مینمود.
وی با اشاره به آثار متعددش در خصوص اهمیت عکاسی و ثبت نقوش از ابتدای خلقت گفت: بیاید به کمی از انسان های نخستین جلوتر برویم، به کارگاه نقاشی داوینچی برویم، زمانی که با خلق مونالیزا توانست نفس او را نیز در نقاشی رسم کند و انتقال حس از طریق دیدن به ابعاد جدیدی برسد که تا آن زمان بی سابقه بود.
صمدیان با اشاره مستقیم به نقاشی بی بدیل خنده ژکوند ادامه داد: همانطور که سالانه میلیونها توریست در موزه لوور پاریس اولین اثری که به دنبالش میگردند، نقاشی مونالیزا و سالنی است که این نقشی در آن برای مشاهده عموم قرار گرفته است، نشان میدهد ارتباط بصری و تصویری انسانها از اهمیت بسیاری برخوردار است.
وی ادامه داد: عکاسی خلق شده است، ولی ما آنچه را که هنوز دلمان میخواسته نتوانستیم در عکسها ببینیم.
سیف الله صمدیان با اشاره به علاقمندی هایش در هنر سینما گفت: دو نفر را در تاریخ هنر با قاطعیت شخصی خویش میپسندم، اول چارلی چاپلین در سینما که تنهایی، بدون اتکا به فضا و تکنیک های متنوع،توانایی برقراری ارتباط با عامی ترین فرد جامعه را دارد و میتواند به راحتی پیام خودش را به همه منتقل کند، چه به لحاظ حسی و چه به لحاظ اجرایی و اگر پیامبری برای تصویر در جهان وجود داشته باشد سباستیائو سالگادو خواهد بود که از 42 سالگی عکاسی را آغاز کرد و آثار فاخری از خود بجا گذاشت.
فیلمساز مستند آبادانی ،با اشاره به سباستیائو سالگادو گفت: هبچوقت برای بروز استعداد و خلاقیت دیر نیست و هرزمان که به درستی شروع کنید میتوانید بدرخشید اگر زمان بگذارید و خلاق باشید.
صمدیان گفت: پیشنهاد میکنم مستند «نمک زمین» که درباره زندگی و آثار سباستیائو سالگادو عکاس برزیلی است را حتما تماشا کنید.این فیلم مستند فرانسوی-برزیلی به کارگردانی ویم وندرس و ژولیانو ریبیرو سالگادو است که در سال 2014 نمایش یافت.
این مستند برندهٔ جایزهٔ ویژه هیئت داوران در بخش نوعی نگاه جشنواره فیلم کن 2014 شد. این اثر عکاسی که که با عکس هایش روایتگر بخشی از فجایع انسانی و طبیعی و رخدادهای وحشتناک در تمام نقاط دنیا بوده است.
وی با اشاره به اینکه همه چیز در جهان عکس گرفتنی و ساختنی است ادامه داد: بنیان تصویر در عکاسی است، قرار نیست همه ما عکاس حرفه ای باشیم، اما لازم است که نقشه راه را بدانیم تا عکس بهتری بگیریم، فیلمهای سینمایی تری بسازیم،تا در نهایت از ساخت فیلمهای سخیف فاصله بگیریم.
فیلمساز مستند آبادانی با اشاره به ساخت فیلم های دو دهه اخیر ادامه داد: کمتر فیلمی در ساختهای اخیر وجود دارد که نگاه عکاسانه و نویی داشته باشد
گویی هیچ شگفتی و جذابیتی جدیدی بنا نیست به بیننده منتقل شود.
صمدیان در ادامه کارگاه با پخش چند عکس متفاوت در زمان و فضاهای مختلف و بخشهایی از فیلم های مستند کیارستمی که ساخته خودش بود، کارگاه را ادامه داد و با اشاره به اهمیت نگاه اهالی هنر در کشورهای غربی به معناگرایی و عمق نگاه فیلمساز گفت: سینمای هالیوودی و سینمای مولف که به ظاهر ربطی به هم ندارند، اما در مواجه اسکورسیزی و کیارستمی به زیباترین حالت ممکن شاهد آن هستیم که اسکورسیزی اقرار میکند که شیفته ی سینمای کیارستمی است. و این از اهمیت معناگرایی در ساخت فیلم است.
وی با اشاره به حضورش در جشنواره های مختلف و صحبت با اهالی سینمای هالیوود به خاصه اسکورسیزی گفت: حتی اسکورسیزی شیفته سینمای کیارستمی است و بارها بیات کرده که سینمای کیارستمی و فضایی که خلق میشود آزادی عمل و لذت سینمای مستند را به گونه ای دیگر متفاوت کرده،چیزی که به گفته اسکورسیزی در سینمای هالیوود نمیتوان آنرا درک کرد .که هیچوقت در زندگی آنرا تجربه نکرده است.
صمدیان به نقل از اسکورسیزی گفت: او سینمایی که از کشف و شهود زندگی در لحظه فیلم میسازد را بیشتر دوست دارد.
وی ادامه داد: سینمای هالیوود سرشار از ضرب آهنگ تدوین، موسیقی و بازیگران پر رنگ و لعاب است و شما مادامی که در حال تماشا هستید، خودتان را فراموش میکنید اما پس از پایان فیلم، اثر فیلمساز نیز برای شما هم تمام میشود، ولی سینمای کیارستمی پس از اتمام فیلم در بیننده زنده میشود و بیننده را درگیر معنا خواهد کرد.
سیف الله صمدیان گفت: سینمای ایران در دهه 6٠ و 7٠ جهان را به وجد آورده بود و سینماها در دنیا با افتخار فیلمهای ایرانی را اکران میکردند.
اما در این سالها ما شاهد افول سینما، سطحی و سخیف شمردن موضوعات و تصاویر را شاهد هستیم.
وی در پایان افزود: اگر به روزمرگی در نگاه دچار شویم، بدترین مرض برای انسان است، چرا که هیچ چیز تازه ای برای ارائه ندارد و نگاه جدیدی برای هیچکسی ندارند. خوب است که همچون کودک همه چیز را بکر و تازه ببینیم.
پایان پیام./