خبرگزاری آریا -
در گستره پهناور فرهنگ و ادب این سرزمین، نام‌هایی هستند که چون ستاره‌های تابناک، فراتر از زمان می‌درخشند و استاد رضا پیوندی، آن فرزانه خستگی‌ناپذیر، یکی از همین نام‌های ماندگار است که زندگی‌اش تاروپود دانش و عشق به این مرزوبوم بود .
زاده دیار سرخه
رضا پیوندی در سال 1297 خورشیدی در شهر سرخه، در آغوش دامان پر مهر سمنان، چشم به جهان گشود و روزگار کودکی‌اش با نوای قرآن و الفبای مکتب‌خانه‌ها درآمیخت تا نخستین جرقه‌های دانش‌اندوزی در جانش روشن شود .
او پس از گذراندن تحصیلات ابتدایی، در سال 1309 به سمنان کوچ کرد و از آنجا، عازم تهران شد تا در دانش‌سرای عالی، پرچمدار علم‌اندوزی شود .
در محضر استادان بی‌بدیل
سال 1318 ، سالی سرنوشت‌ساز در زندگی پیوندی بود؛ زمانی‌که قدم به دانش‌سرای عالی نهاد و در محضر بزرگانی چون بدیع‌الزمان فروزانفر، دکتر عباس اقبال، ملک‌الشعرای بهار، ابوالحسن فروغی و سعید نفیسی، زانوی ادب بر زمین زد .
پیوندی که تشنه‌تر از همیشه بود، نه‌تنها در رشته ادبیات فارسی دانش‌نامه گرفت؛ بلکه در سال 1324 ، با پشتکار مثال‌زدنی، در آزمونی دشوار شرکت کرد و لیسانس حقوق قضایی را نیز به گنجینه دانش خود افزود .
بازگشت به دیار؛ آغازی بر خدمت بی‌وقفه
در 23 آبان 1321 ، پیوندی نه به‌عنوان یک دانش‌آموخته ساده؛ بلکه به‌سان نخستین دبیر لیسانسه‌ای که مشعل دانایی را به زادگاهش بازمی‌گرداند، به سمنان بازگشت و از آن پس، عمر گران‌مایه‌اش را وقف آموزش و پرورش کرد، از تدریس در دبیرستان‌ها و تربیت معلم گرفته تا معاونت اداره فرهنگ سمنان و حتی تدریس در مدارس عالی تهران و هرکجا که نیاز بود، حضور داشت، گاه در قامت معلمی دلسوز، گاه در هیبت مدیر و معاونی خادم .
هم‌پیمان با بزرگان
پیوندی با فرهیختگانی چون علامه حائری سمنانی و آیت‌الله فیض، ارتباطی ناگسستنی داشت. علامه حائری، او را دائره‌المعارف زنده ادبیات فارسی و عربی می‌خواند و در هر محفلی، از وسعت دانش و فروتنی‌اش سخن می‌گفت و این احترام متقابل، نشان از جایگاه رفیع او در بین اهل علم داشت .
پژوهشگری در گویش‌های محلی؛ میراثی ماندگار
یکی از درخشان‌ترین صفحات زندگی استاد پیوندی، همکاری او با دکتر منوچهر ستوده در گردآوری و ثبت واژگان گویش‌های سمنانی، سرخه‌ای، لاسگردی و سنگسری بود که امروز، تلاش او برای حفظ این گنجینه‌های زبانی، سندی ارزشمند از هویت فرهنگی این خطه به‌شمار می‌رود .
عروج ملکوتی
چراغ فروزان ادب و آموزش سمنان سرانجام سال 1354 پس از بیش از سه‌دهه خدمت صادقانه، به بازنشستگی نائل شد؛ اما هرگز از تلاش باز نایستاد .
او که عمری را به نورافشانی در راه علم و ادب گذرانده بود، در سکوت و وقار، به دیار باقی شتافت؛ اما نام و یادش هم‌چنان در قلب تاریخ این دیار زنده است .
استاد رضا پیوندی نه‌تنها معلمی فرهیخته، که نماد عشق به فرهنگ و ادب پارسی بود و زندگی‌اش، روایتی از ایثار و دانش‌پروری است، روایتی که تا همیشه در حافظه این سرزمین خواهد درخشید .