خبرگزاری آریا- محمدرضا ایازی روزنامه نگار/ در روزگاری که عینکِ خوش‌بینیِ بیش از حد، دیدنِ واقعیت‌های تلخ را دشوار کرده، کلرپارس تبریز، فراتر از یک مجتمع صنعتی، به بمبی ساعتی در مجاورت شهر تبدیل شده است. آنچه از دور یک واحد تولیدی آباد به نظر می‌رسد، در باطن تهدیدی بالقوه برای سلامت شهروندان و محیط زیست است. دیگر زمان سهل‌انگاری و بی‌تفاوتی به سر آمده؛ برای کنار گذاشتن این عینک‌های دودی و انتقال فوری این واحد صنعتی به حریم امن، اقدام عاجل ضروری است.
به گزارش خبرگزاری آریا در تبریز؛ با توجه به اهمیت حفظ امنیت و سلامت شهروندان و همچنین حفاظت از محیط زیست، موضوع استقرار واحدهای صنعتی مخاطره‌آمیز در مجاورت مناطق مسکونی و بافت شهری، همواره از دغدغه‌های اصلی نهادهای مسئول بوده است.
در این راستا، وضعیت شرکت کلرپارس (وابسته به شستا) در آذربایجان شرقی، به دلیل مخاطرات بالقوه ناشی از نگهداری حجم بالای گاز کلر، نیازمند توجه ویژه و اقدام فوری است.
موقعیت جغرافیایی نامناسب آن مجتمع می طلبد که مسولان حساسیت مضاعف به خرند دند چرا که؛ استقرار کارخانه در مکانی مرتفع و در مجاورت شهرهای بستان‌آباد و تبریز، ریسک انتشار گاز کلر به مناطق مسکونی را به شدت افزایش می‌دهد. جهت وزش باد غالب در منطقه، این خطر را تشدید می‌کند، زیرا هرگونه نشت احتمالی می‌تواند به سرعت مناطق پرجمعیت را تحت تاثیر قرار دهد.
حجم بالای ذخیره کلر دگیر معظلی است که با وجود هزاران تن گاز کلر در مخازن این مجتمع، در صورت وقوع حادثه (نشت، انفجار و غیره)، فاجعه‌ای انسانی و زیست‌محیطی به بار خواهد آورد. حوادث مشابه در سایر نقاط کشور (مانند بندر شهید رجایی) نشان داده است که سهل‌انگاری در این زمینه، می‌تواند عواقب جبران‌ناپذیری داشته باشد.
تهدیدات زیست‌محیطی نیز جای خود دارد به طوری که؛ علاوه بر خطرات انسانی، نشت گاز کلر می‌تواند آسیب‌های جدی به محیط زیست منطقه وارد کند و سلامت اکوسیستم را به خطر اندازد.
پس ضرورت دارد بی درنگ؛ با توجه به موارد فوق، انتقال شرکت کلرپارس به حریم امن (محدوده‌ای خارج از مناطق مسکونی و با رعایت استانداردهای ایمنی)،را یک ضرورت اجتناب‌ناپذیر بدانیم اگرچه پیگیری‌های مدیرکل پدافند غیرعامل استانداری آذربایجان‌شرقی ودادستانی محترم به عنوان نماینده مدعی العموم؛ در این زمینه، قابل تقدیر است، اما لازم است تمامی مسئولان ذیربط با جدیت و فوریت بیشتری این موضوع را پیگیری نمایند.
مع الوصف انتظار این است مسولات امنیتی و نظارتی توصیه های ذل را بدون تعارف در حد یک بخسنامه آنی اجرایی کنند.
1-تسریع در فرآیند انتقال: تمامی موانع اداری و اجرایی پیش روی انتقال شرکت کلرپارس، باید با فوریت برطرف شود.
2-افزایش حساسیت مسئولان: مسئولان استانی و کشوری باید با درک جدی از خطرات بالقوه این واحد صنعتی، موضوع را در اولویت قرار دهند.
3-هشدار به متولیان: تذکرات و هشدارهای لازم به متولیان شرکت کلرپارس، به صورت کتبی و با تعیین ضرب‌الاجل مشخص، ابلاغ گردد.
4-تدوین طرح جامع ایمنی: تا زمان انتقال کامل کارخانه، یک طرح جامع ایمنی و پدافند غیرعامل برای این واحد، با همکاری تمامی دستگاه‌های ذیربط، تدوین و اجرا شود.
5-اطلاع‌رسانی عمومی: مردم منطقه باید از خطرات احتمالی این واحد صنعتی و اقدامات پیشگیرانه لازم، آگاه شوند.
در کل باید بپذیریم؛ حفاظت از جان و مال مردم و صیانت از محیط زیست، وظیفه ذاتی حکومت و تمامی نهادهای مسئول است. در مورد شرکت کلرپارس تبریز، تعلل و تاخیر در اقدام، می‌تواند منجر به فاجعه‌ای بزرگ شود. لذا، انتقال این واحد صنعتی به حریم امن، یک ضرورت فوری و حیاتی است که نیازمند عزم جدی و اقدام هماهنگ تمامی مسئولان ذیربط می‌باشد.