خبرگزاری آریا - رونالدو نازاریو، اسطوره برزیلی، سخت ترین لحظات دوران فوتبال درخشان خود را فاش کرده است، از جمله خشن ترین تکلی که تا به حال با آن روبرو شده و مبارزات طولانی مدتش با مصدومیت هایی که تقریباً به قیمت تمام شدن دوران حرفه ای او تمام می شود.
روزنامه اسپانیایی مارکا به نقل از اظهارات ستاره برزیلی که در آن به تشریح خشن ترین تکلی که تا به حال متحمل شده بود، پرداخت و نوشت: این در جریان بازی دوستانه بنفیکا و کروزیرو بود، حریف یک چکمه با گل میخ های آلومینیومی پوشیده بود، سایز 21 در پشت و 19 در جلو.
وی افزود: مهاجمان معمولاً فقط ناودانی با سایز 9 یا 11 می پوشند. او شبیه یک ربات در تونل به نظر می رسید. این خشن ترین تکل زندگی من بود. این باعث شد نه تنها از درد، بلکه از ترس شغل و آینده ام گریه کنم.
این »ستاره» در ادامه به مشکلاتش با مصدومیت پرداخت و خاطرنشان کرد: در سال 1998 درد خفیفی در تاندونهایش احساس میکرد، اما جام جهانی را در همان سال با فرم خوبی پشت سر گذاشت. او گفت: "در آن زمان فکر می کردم این طبیعی است و برای بسیاری از بازیکنان اتفاق افتاده است. اما در سال 1999، آسیب دیدگی شروع به تشدید کرد تا زمانی که من در اینترمیلان بودم تاندون پاره شد."
وی ادامه داد: اشتباه کردم که فقط قسمتی از تاندون را بخیه کردیم، هیچکس انتظار نداشت که بعد از شش ماه کاملاً پاره شود، انگار تیر خورده ام، از درد گریه نکردم، از ترس گریه کردم، از خودم پرسیدم: چه بلایی سرم می آید؟ آیا زندگی ام تمام شده است؟
رونالدو کار خود را با کروزیرو در سال 1993 آغاز کرد و سپس به پی اس وی آیندهوون هلند، سپس بارسلونا در اسپانیا، اینترمیلان و در نهایت رئال مادرید در سال 2002 رفت. در این سفر علی رغم مشکلاتی که با آن روبرو بود، به دستاوردهای استثنایی دست یافت.
از سوی دیگر، برزیلی 48 ساله اعتراف کرد که از همان روزهایی که به عنوان بازیکن فعالیت می کرد عشق زیادی به سازماندهی و شرکت در مهمانی ها داشته است. وی گفت: من فقط درگیر مهمانی و تمرین بودم، مثلاً شنبه بازی میکردم، سپس یکشنبه برای شرکت در مهمانی راهی پاریس میشدم، ساعت 7 صبح به مادرید برمیگشتم، ساعت 9 صبح میرسیدم و ساعت 10 صبح تمرین میکردم و این روال را بارها و بارها تکرار میکردم.
وی ادامه داد: در حوزه های دیگر نیز گسترش یافتم و سفرهای زیادی داشتم و همیشه عاشق مهمانی ها و برگزاری مراسم های سطح بالا بودم و هدفم همیشه این بود که همه را خوشحال کنم.
رونالدو با تاکید بر اینکه استعداد به تنهایی موفقیت را تضمین نمی کند، توضیح داد: در ابتدا نمی دانستم برای تبدیل شدن به یک بازیکن بزرگ باید چه کار کنم. هر کاری که از من خواسته شد انجام دادم تا از نظر فنی، تاکتیکی و بدنی پیشرفت کنم.
وی در پایان گفت: به سختی تمرین کردم چرا که رسیدن به این سرعت و قدرت فقط حاصل استعداد نبود بلکه ثمره تلاش فراوان بود.