پاي درس ايثار | روايت دبير ورزنه‌اي که بذر تفکر را در جان شاگردانش کاشت

خبرگزاری آریا - در میان هیاهوی کلاس‌های درسی و زنگ‌های تفریح، گاهی صدایی شنیده می‌شود که شبیه بقیه نیست؛ صدایی که به جای پاسخ، سؤال می‌پرسد. فهیمه‌سادات حسینی، دبیر ورزنه‌ای، از آن دست معلم‌هایی‌ست که به جای اینکه فقط درس بدهد، چراغی در ذهن شاگردانش روشن می‌کند. او با نگاهی نو به درس «تفکر و سبک زندگی»، نه‌تنها راه و رسم زندگی را آموزش داد، بلکه شیوه اندیشیدن را در دل دانش‌آموزانش کاشت.

به گزارش ادارۀ اطلاع رسانی و روابط عمومی اداره کل آموزش و پرورش استان اصفهان، صبح که در دبیرستان کرباسی‌زاده روستای کَفرود قدم می‌گذاری، صدای ورق خوردن کتاب‌ها و پاسخ‌های پرشور دانش‌آموزان به گوش می‌رسد؛ اما وقتی در کلاس خانم حسینی می‌نشینی، چیزی بیشتر از صدا می‌شنوی: آوای اندیشه؛ صدای پرسشی تکراری اما عمیق که می‌گوید «چرا؟»
فهیمه‌سادات حسینی، دبیر جوانی‌ست با دل‌مشغولی‌هایی فراتر از متن کتاب. او کارشناس علوم قرآن و حدیث است، اما کلاسش چیزی شبیه یک میز گفت‌وگوی آزاد برای نوجوان‌هاست. درسش «تفکر و سبک زندگی» است، اما خودش می‌گوید: «اینجا جایی‌ست برای یاد گرفتن چگونه اندیشیدن.»
حسینی به‌خوبی می‌دانست که دانش‌آموزانش در دل جامعه‌ای سنتی رشد کرده‌اند؛ بیشترشان چادری‌اند، اما نه با آگاهی، بلکه با عادت. او می‌خواست این عادت را به باور تبدیل کند؛ با چاشنی استدلال، منطق و احترام به حق انتخاب.
با دست‌پر وارد میدان شد. با هزینۀ شخصی و از درآمد خودش، برای همه دانش‌آموزان کتابی به نام «ترگل» تهیه کرد؛ کتابی که با بیست دلیل عقلی درباره حجاب، ذهن نوجوان‌ها را به چالش می‌کشید. وقتی در کلاس از پوشش در دانشگاه هاروارد و آکسفورد صحبت می‌کرد، نگاه‌های متعجب شاگردانش، لبخند به لبش می‌آورد. او از هر فرصتی برای کاشت بذر فکر استفاده می‌کرد.
روش تدریسش متفاوت بود؛ از بارش فکری گرفته تا نامه‌نگاری بین دو مدرسه. از شاگردانش خواست برای هم‌سن‌وسال‌های خود در مدرسۀ دژبان ورزنه نامه بنویسند و تجربیاتشان از خواندن کتاب را با آن‌ها در میان بگذارند. نامه‌ها رد و بدل شد، لبخندها گسترده شد، و فکر، آرام‌آرام راه خود را باز کرد.
فهیمه‌سادات حسینی می‌گوید: «حالا بچه‌ها می‌دانند چرا پوشششان را انتخاب کرده‌اند؛ آن هم با استدلال، نه با اجبار؛ با دل، نه فقط با رسم.»
دهقانی، مدیر مدرسه، از تغییراتی می‌گوید که بعد از اجرای این طرح در مدرسه‌اش دید: «یکی از دختران کلاس هفتم که پیش از آن چادری نبود، بعد از مطالعه کتاب خودش انتخاب کرد که چادر سر کند. جلوی همه تشویقش کردیم. این تغییر از درون آمده بود، نه از بیرون.»
فهیمه‌سادات حسینی شاید فقط دو سال سابقه تدریس داشته باشد، اما راهی را رفته که بسیاری از باتجربه‌ها هنوز آغاز نکرده‌اند؛ راه کاشت تفکر در جان نوجوانان. او معلمی‌ست که سبک زندگی را یاد نداد؛ بلکه سبک اندیشیدن را آموخت.
انتهای پیام/