خبرگزاری آریا - نود روز پس از حمله نظامی به اردوگاه طولکرم، دیگر آوارگی همیشگی بخشی از زندگی روزمره مردم شده است اما چادرهای پناهندگان پناهگاهی موقت هستند، نه جایگزینی برای سرزمین مادری.
آوارگان در اردوگاه طولکرم متفاوت از هر نوع زندگی بشری دیگر، در سخت‌ترین شرایط زندگی می‌کنند.
آوارگان سعی دارند پس از کوچ اجباری در این چادرها شرایط زندگی موقت را برای خود و خانواده‌هایشان فراهم کنند اما سه ماه پس از حمله مداوم نظامیان رژیم صهیونیستی به اردوگاه طولکرم، شرایط زندگی را به مراتب سخت‌تر کرده است.
به گزارش العالم، دو دوست به نام‌های «خالد» و «جمیل» که در کنار هم نشسته‌اند پیشتر خود را پس از آوارگی اجباری در شرایطی یافتند که فاقد اساسی‌ترین مایحتاج زندگی بود. آنها مجبور شدند همه چیز را دوباره از صفر شروع کنند.
آنها درد آوارگی را به سختی تحمل کردند و در حومه اردوگاه، چادر ساده‌ای نزدیک آنچه از خانه‌هایشان باقی مانده بود، برپا کردند و با و جود درد دوری از خانواده‌هایشان، مابقی زندگی‌شان را با چنگ و دندان حفظ کردند.
فادی مطر یکی از آوارگان به خبرنگار العالم گفت: «ایده زندگی در این چادر از آگاهی جوانان فلسطینی ناشی شد که حتی با وجود سختی فراوان زندگی در چادر، جایگزینی برای اردوگاه خود نمی‌پذیرند و حاضر نیستند آن را ترک کنند. من نمی‌خواهم از یک جای سرزمین مادری‌ام به جای دیگر آن مهاجرت کنم.»
به گزارش خبرنگار العالم در آنجا درخت مانند مردمان این سرزمین استوار مانده، امید همچنان در قلب‌ها زنده است و پدران و فرزندان با تلفن‌ها دورهم جمع می‌شوند و دوری از یکدیگر و بعد مسافت از هم را به چالش می‌کشند. آنها هنوز خاطرات زندگی پیشین خود در این مکان را فراموش نکرده‌اند. اینجا یک مکان ساده نیست بلکه سرزمین مادری و هویت آنهاست.