خبرگزاری آریا - در آستانه هفته معلم، هنرستان شهید عباسپور صومعه‌سرا میزبان دانش‌آموزان دهه 60 شد؛ چهره‌هایی که دوباره در صف ایستادند، به کلاس برگشتند و با معلمانشان خاطره گفتند و اشک ریختند.
به گزارش اداره اطلاع رسانی و روابط عمومی آموزش و پرورش استان گیلان به نقل از فارس هنرستان شهید عباسپور در صومعه‌سرا صبح متفاوتی را تجربه می‌کرد؛ نسیمی که از میان شاخه‌های چنارهای قدیمی رد می‌شد، بوی مهر می‌داد؛ همان بویی که سال‌ها پیش، هر مهر با باز شدن در مدرسه به مشام می‌رسید؛ بویی از جنس تخته و گچ، بوی دفتر مشق، بوی احترام.شاگردان دیروز، مردانی از دهه 60 با موهایی خاکستری‌شده و دل‌هایی پر از خاطره، امروز دوباره آمده بودند؛ نه برای امتحان دادن، بلکه برای ادای احترام به آنان که ستون‌های شخصیت و راهشان را ساختند: معلم‌ها.
حمید رضایی، فرماندار صومعه‌سرا نیز در میان جمع بود؛ با همان شوق شاگردی، نه با هیبت مسئولیت. وی از همین هنرستان فارغ‌التحصیل شده و امروز آمده بود تا بار دیگر به کلاسش برگردد، کنار معلمانش بنشیند و بگوید: ما هنوز هم شاگرد شماییم .
در صف ایستادند؛ درست مثل همان سال‌ها. جدی، مرتب، چشم‌دوخته به افق. برخی آرام زیر لب سرود ملی را زمزمه می‌کردند، برخی لبخندهایی از جنس خاطره میان ردیف‌ها رد و بدل می‌کردند. صدای زنگ که به صدا درآمد، انگار همه در یک لحظه به نوجوانی برگشتند .
همگی به کلاس‌ها رفتند. همان کلاس‌هایی که هنوز هم تخته‌هایش را نگه داشته، نیمکت‌هایی که خط‌خطی‌هایشان رازهایی از آن دوران دارند. معلمان وارد شدند. قامت‌هایی خمیده‌تر، اما نگاهی گرم‌تر. یکی از شاگردان دیروز بلند شد، میز را ترک کرد و با دو دست معلمش را در آغوش گرفت: ستاد، هنوز هم صدای شما توی گوشم هست؛ وقتی گفتید: تلاش کن، می‌تونی مهندس بشی؛ شدم .
در ادامه، هرکس خاطره‌ای گفت، خاطره‌ای نوشت، خاطره‌ای اشک شد. یکی از معلمان با چشمانی نم‌ناک گفت: خوشحالم که هنوز به یادمان هستید. افتخارمان شاگردانی مثل شماست.
این دیدار فقط یک برنامه نبود؛ یک حرکت فرهنگی ریشه‌دار بود برای پاسداشت نسلی که فرهنگ، اخلاق و دانش را بر دوش کشیدند. در آستانه هفته معلم، این گردهمایی نه‌تنها یاد معلم را گرامی داشت، بلکه تصویری زیبا از پیوند نسلی و دوام احترام را به نمایش گذاشت؛ پیوندی که در گذر زمان نه تنها فراموش نشد، بلکه عمیق‌تر شد .
