خبرگزاری آریا - رژیم اشغالگر صهیونیستی در جنایتی تازه با سلسله حملات هوایی به بیمارستان معمدانی در مرکز شهر غزه بخش‌های حیاتی این بیمارستان را هدف قرار داد؛ درپی این جنایت صهیونیست‌ها بیمارستان معمدانی به طور کامل از مدار خدمت‌رسانی خارج شد.
در تاریکی شب، زمانی که مجروحان در سکوت ناله می‌کردند و برای زنده ماندن می‌جنگیدند، موشک‌های رژیم اشغالگر بر فراز بیمارستان معمدانی در قلب شهر غزه فرود آمدند. موشک‌هایی که نه تخت بیمار و نه اتاق پزشک را تشخیص دادند، نه زخمی باز و نه امیدی لرزان به نجات را.
بخش پذیرش و اورژانس به صورت مستقیم هدف قرار گرفت و رسماً بیمارستان از کار افتاد. این رویداد فصل تازه‌ای از فصول نسل‌کشی سازمان‌یافته‌ای را رقم زد که نوار غزه از یک‌سال‌ونیم پیش با آن دست‌وپنجه نرم می‌کند.
بیماران و مجروحانی که به زحمت از بمباران خانه‌هایشان جان سالم به در برده بودند، این‌بار خود را در دل آتش جنگ یافتند، در جایی که قرار بود آخرین پناه امن باشد. نیمه‌شب با تهدید از تخت‌هایشان بیرون رانده شدند؛ برخی را با برانکاردهای چوبی بردند و برخی دیگر با زخم‌های باز، بر زمین می‌خزیدند، در جست‌وجوی سرپناه یا گوشه‌ای که از گلوله‌ها در امان باشد.
این نخستین حمله به معمدانی نبود. در ابتدای جنگ، این بیمارستان شاهد یک کشتار هولناک بود که هنوز در حافظه جهانیان باقی مانده است؛ صدها کشته و زخمی. اکنون، جنایت تکرار شده است، اما با وقاحتی بیشتر و سکوت جهانی خفت‌بارتر.
با نابودی بیمارستان معمدانی، این مرکز درمانی به فهرست بلندبالای بیمارستان‌هایی می‌پیوندد که در چارچوب برنامه‌ای حساب‌شده برای فروپاشی کامل نظام بهداشت و درمان در غزه، از کار افتاده‌اند.
اکنون دیگر نه مکانی برای درمان مانده، نه پرسنل کافی، نه دارو و تجهیزات. تنها زخم‌های بازی باقی‌مانده‌اند که منتظر معجزه‌ای هستند؛ مادرانی اشک‌ریزان پشت درهای بسته بیمارستان‌ها؛ کودکانی که بی‌دستگاه‌های تنفس یا انکوباتور، برای زنده ماندن می‌جنگند.
معمدانی فقط یک ساختمان نبود. شریان حیاتی بود. آخرین پناه جان‌هایی معلق میان مرگ و زندگی. امروز، خود به گواهی خاموش جنایتی تمام‌عیار بدل شده است.
با هر موشکی که بر دیوار یک بیمارستان فرود می‌آید، نقاب دیگری از چهره این جهان فرو می‌افتد. فریاد غزه بلند است: «خونی که اینجا جاری‌ست، سکوت شما را برای همیشه محکوم خواهد کرد.»
در غزه، دیگر چیزی در امان نیست. نه بیماری بر تخت، نه پزشکی در اتاق عمل، نه حتی سنگ قبرهای شهدا که زیر بمباران متلاشی شده‌اند. حتی پرندگان بر سیم‌های برق… همه هدف هستند. به‌نظر می‌رسد این رژیم اشغالگر و جنایتکار تصمیم گرفته است زندگی را در تمامی جلوه‌هایش خاموش کند – حتی زمزمه‌های نسیم، حتی لرزش‌های امید را.
تصاویر منتشر شده نشان می‌دهد که بمباران هوایی، ساختمان پذیرش و اورژانس را به‌طور کامل ویران کرده و به آزمایشگاه و داروخانه نیز آسیب جدی زده است. آتش‌سوزی گسترده‌ای در بخش‌های مختلف بیمارستان رخ داده و ده‌ها مجروح و بیمار را مجبور کرده است که در کف خیابان‌های تاریک شهر پناه بگیرند.