خبرگزاری آریا - شهید حجت‌الاسلام والمسلمین علی رازینی، چهره شناخته‌شده دستگاه قضایی بود که صبح شنبه (29 دی ماه) به ضرب گلوله به شهادت رسید. او هنگام ترور، ریاست شعبه 39 دیوان عالی کشور را بر عهده داشت.
شهید علی رازینی، که صبح امروز (29 دی ماه) به ضرب گلوله در محل کار خود واقع در دیوان عالی کشور به ضرب گلوله ترور شد و به شهادت رسید، در سال‌های 1363 تا 1366 دادستان انقلاب تهران بود و سال 1365 به عنوان اولین رئیس سازمان قضایی نیرو‌های مسلح منصوب شد.
او از سال 1366 تا اوایل دهه 90 به عنوان حاکم شرع دادگاه ویژه روحانیت فعالیت کرد و از 1373 تا 1383 نیز به مدت 10 سال رئیس کل دادگستری استان تهران بود. قاضی رازینی سابقه ریاست دیوان عدالت اداری (1383 - 1388) و معاونت حقوقی قوه قضائیه (1388 - 1393) را در کارنامه خود دارد. او در انتخاب سال 1385 توانست به دوره چهارم مجلس خبرگان رهبری راه پیدا کند، اما به دوره پنجم راه پیدا نکرد.
شهید حجت‌الاسلام علی رازینی، نماینده استان همدان در مجلس خبرگان رهبری بود. او از مرداد 1367 با حکم امام خمینی، دادگاه ویژه تخلفات جنگ را تشکیل داد.
ورود به دستگاه قضا
شهید رازینی از جمله طلاب مدرسه علمیه منتظریه یا حقانی بود که پس از پیروزی انقلاب اسلامی به دستگاه قضایی رفت. او سال 1359 به دعوت شهید قدوسی به صورت رسمی کار خود را در دستگاه قضایی آغاز کرد و مسئول رسیدگی به پرونده متهمان مواد مخدر شد. او در همین سال به عنوان قاضی دادگاه انقلاب منصوب شد. مرحوم رازینی در سال‌های دهه 60 نقش موثری در محاکمه و مجازات اعضای سازمان مجاهدین خلق در تهران و خراسان داشت.
سابقه ترور ناموفق
شهید حجت‌الاسلام علی رازینی، یک بار در سال 1377 مورد سوءقصد گروهی موسوم به مهدویت قرار گرفت. او در زمان انجام این ترور رئیس کل دادگستری استان تهران بود. در جریان این عملیات تروریستی، چهار نفر همراه رازینی زخمی و یک فرد عادی رهگذر نیز کشته شد. مقام معظم رهبری پس از این حادثه به عیادت رازینی رفتند و فرمودند: «این امتحان الهی بود و اینگونه عوارض، نشانه لطف خداست؛ انشالله در آخر یک عمر طولانی شهادت هم نصیبتان بشود. همه‌ی ما در آرزوی شهادتیم. ان‌شاءالله خداوند این را وسیله‌ای برای تقرب بیشتر شما به پروردگار و جلب توجه و لطف پروردگار قرار بدهد. رازینی نیز در این دیدار خطاب به رهبر انقلاب گفته بود: ما پیرو مکتب «والله ان قطعتموا یمینی» هستیم....»